Nie rozumiem
dlaczego Cię nie ma
kiedy w głowie słyszę
te dwie nutki
niepewności
otwierające ocean
lęku i przestrzeni
która tak łączy
ile dzieli.
Nie ma nic
i to nic wypełnia ostatnie podróże
krótkie
duże
bezcelowe.
Bo przecież może kiedyś będzie tyle co teraz, nic.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz