Je n'ai plus de vie et même mon lit Se transforme en quai de gare Quand tu t'en vas

Je suis fatigué je suis épuisé
De faire semblant d'être heureuse quand ils sont là

Nikt nas nie rozumie
Kiedy płaczemy bez sensu
za sensem
za miłością
za dotykiem
przelotnym spojrzeniem
słowami, których nie ma
tam gdzie ich szukamy.
Moja prawdziwa ikono
ile jeszcze przed nami samotnych nocy
po których znowu musimy udawać
jakie jesteśmy silne.

Oddam wieczność, by Cię dotknąć

Bo wiem, że jakkolwiek mnie czujesz

Jesteś bliżej nieba niż ja kiedykolwiek będę

i nie chcę teraz iść już do domu

I wszystko co mogę to poczuć ten moment

I wszystko czym mogę oddychać to Twoje życie

I prędzej czy później się skończy, ale

ja tylko nie chcę tęsknić za Tobą znów tej nocy

I nie chcę, żeby świat mnie taką widział

bo nie sądzę, że mnie zrozumie

kiedy wszystko zdaje się być połamane

ja chcę tylko żebyś mnie zrozumiał.

Możesz walczyć ze łzami, które nigdy nie popłyną

albo z chwilą prawdy w Twoich kłamstwach.

Kiedy wszystko wydaje się być jak w filmie...

Tak... krwawisz tylko po to by poczuć, że żyjesz.

I nie chcę, żeby świat mnie taką widział

bo nie sądzę, że mnie zrozumie

kiedy wszystko zdaje się być połamane

ja chcę tylko żebyś wiedział jaka jestem...